با توجه به اهمیت سرمایهگذاریهای دولت در زمینه فقرزدایی, هدف اصلی این مطالعه بررسی اثرات مستقیم و غیرمستقیم برخی از انواع این سرمایهگذاریها بر کاهش فقر و رشد بهرهوری کل در مناطق روستایی ایران است. بدین منظور، از سیستم معادلاتی شامل متغیرهای مؤثر بر فقر و رشد بهرهوری استفاده شده است. بر اساس نتایج بهدست آمده, کششهای فقر روستایی نسبت به سرمایهگذاری در توسعه و عمران روستایی بیش از سایر سرمایهگذاریهای عمرانی دولت در امور روستایی بوده است, اما سرمایهگذاری در این زمینه بر رشد بهرهوری کل عوامل تأثیری مثبت ندارد. سرمایهگذاری در زمینه جادهسازی بر فقر روستایی مؤثر است و از این لحاظ، در رتبه دوم قرار دارد. رتبه بعد، به سرمایهگذاری در تحقیقات کشاورزی اختصاص دارد که تأثیر آن بر رشد بهرهوری کل نیز مثبت بوده است. بر اساس نتایج محاسبات، تأثیر بیشتر انواع سرمایهگذاریهای عمرانی دولت بر فقر روستایی بهصورت مستقیم است.