%0 Journal Article %T سنجش میزان توسعه‌پذیری سکونتگاه‌های انسانی در شهرستان شهرکرد در سطح دهستان %J روستا و توسعه %I موسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی %Z 1563-3322 %A حاتمی­نژاد, حسین %A محمدی ده­چشمه،, مصطفی %A محمدی ده­چشمه،, رعنا %D 2018 %\ 03/14/2018 %V 10 %N 4 %P 175-198 %! سنجش میزان توسعه‌پذیری سکونتگاه‌های انسانی در شهرستان شهرکرد در سطح دهستان %K سکونتگاه‌های انسانی/ سکونتگاه‌ها/ توسعه/ دهستان‌ها/ شهرکرد (شهرستان) %R %X   در اثر برنامه‌ریزی­های نامطلوب و متمرکز گذشته، کیفیت توسعه و زیرساخت‌های آن در روند توسعه نواحی کشور مسائلی عمده را ایجاد کرده است. ابعاد گوناگون و پیچیدگی ساختاری این موضوع یکی از تنگناهای اساسی در عرضه مدل مناسب برای توزیع اعتبارات به­شمار می‌رود. گام نخست در حل مسائل ناشی از عدم تعادل­های منطقه­ای شناخت و سطح‌بندی مناطق از نظر برخورداری در زمینه­های گوناگون است. هدف این تحقیق سنجش میزان توسعه‌پذیری سکونتگاه‌های انسانی در شهرستان شهرکرد و در سطح دهستان‌هاست. در این پژوهش، از مدل‌های ارزیابی و روش‌های اسنادی ـ تحلیلی استفاده شده است. بر این مبنا، 37 شاخص مورد بررسی در قالب 7 شاخص آموزشی، بهداشت، تسهیلات عمومی، ارتباطات، گردشگری، اقتصادی، و داخلی، و در میان 11 دهستان، مورد مطالعه قرار گرفته و نتایج آن با بهره­گیری از مدل‌های سوات، ارزش مرکزیت و تحلیل خوشه‌ای ارزیابی شده است. بر اساس یافته­های تحقیق، برنامه‌ریزی جامع برای بازنمایی نقاط قوت، تقویت فرصت­ها، و مقابله با تهدیدها ضروری می­نماید؛ چرا که در میان دهستان‌ها، پراکنش سطوح توسعه نامتعادل بوده و تفاوت و پراکندگی شاخص­های آموزشی و بهداشتی بر این تفاوت­یابی سطوح توسعه بیشترین تأثیر را داشته است. راهکارهای این پژوهش می­تواند در بهینه­سازی وضع موجود و سامان­دهی سطوح توسعه در این شهرستان مؤثر باشد.    %U http://rvt.agri-peri.ac.ir/article_59295_fc184b8994f211aa7a3cee65f6ce8e3e.pdf